Het dorp, deel 21
21. Ontwikkelingen in het dorp
Er zijn ontwikkelingen in het dorp, dit normaal zo stille ietwat ingedutte dorp. Er worden huizen gebouwd, er worden huizen afgebroken om er een parkje van te maken en het bestaande park wordt een beetje opgeknapt. B &W droomt vast dat de toeristen zometeen met drommen voor de dorpsdeuren staan. En wie weet?!
Hoe dan ook, wat achtergebleven zaken krijgen nu meer aandacht. Een opgehoogd wandelpad, kapot gereden stenen die vervangen worden en verzakte stenen worden opnieuw gelegd. Met andere woorden … de kans dat je je nek breekt op een van de paden is nihil. Beter!
De bouwvakkers die in enkele maanden een klein wijkje uit de grond stampen zijn al vroeg actief. Ze lopen ogenschijnlijk heel eenvoudig over het dak om de pannen te leggen. Of ze in de huizen al bezig zijn weet ik niet, maar de busjes van de toeleveranciers rijden al vroeg af en aan. De omliggende wijk krijgt geen mogelijkheid om uit te slapen, zal ik maar zeggen. Aangezien er ook nogal wat pensioen gerechtigden wonen, is ‘normale’ werktijd tijdens de weekdagen in deze niet opportuun.
Aangezien ik tijdens de ochtendwandeling dagelijks voorbij het nieuwe wijkje loop, zie ik het vorderen en ik blijf me verbazen hoe snel dat gaat. Zo levert die ochtendwandeling meer op. Bijvoorbeeld een dame die haar hondje ook vroeg uitlaat. Haar hondje en mijn hondjes blaffen altijd tegen elkaar, hoe goed ze elkaar inmiddels ook kennen. Verder fietsen er dagelijks dezelfde mensen richting werk en hoor ik ook dezelfde ronkende motor van een ouder type BMW richting werk gaan. Wat ik meer opmerkelijk vind is een dame die mij al joggend voorbij loopt. Het valt me op dat ze haar voeten niet goed afwikkelt en dusdanig langzaam ‘hardloopt’ dat ik haar al wandelend bijna bij kan houden. Iedere keer denk ik weer, wanneer valt ze om. Maar ze is zeker consequent, want ze houdt vol!
Ik passeer ook een pand waar al maanden aan gesleuteld wordt. Er blijkt nu op de begane grond een eetcafé te komen en dat is een aanwinst voor het dorp. In de zomer fietsen er nogal wat mensen voorbij die vragen of je hier ook ergens koffie met een broodje kunt nuttigen. Daarnaast zijn er genoeg lokale bewoners die er wellicht een broodje gaan eten, ik in ieder geval wel. Met een beetje geluk gaat dat tentje wel lopen.
Last but not least vraagt iemand uit de buurt met enige regelmaat wanneer ik met plantjes voor mijn tuin aan de slag ga. “Als het weer het toelaat” is steevast mijn antwoord. En zowaar, tegen de tijd dat ik dit aan het papier toevertrouw, lijkt het erop dat het de komende dagen richting de 20 graden gaat. Heerlijk voor maart en dus tijd voor wat vrolijke plantjes … het is echt bijna lente!
