Het dorp, deel 20
20. Als het dorp weer tot leven komt …
Je merkt zo halverwege februari dat de temperatuur weer dusdanig wordt dat er meer mensen buiten te vinden zijn. Alsof het dorp weer tot leven komt. Dat past natuurlijk bij de seizoenen, want het seizoen van cocoonen en tot bezinning komen zit er weer op en nieuwe ideeën en plannen vinden hun weg naar buiten. Letterlijk en figuurlijk.
Ik loop met mijn hondjes een rondje in het zonnetje en misschien dat het meer tussen de oren zit, maar alles lijkt weer vrolijker en mensen begroeten elkaar meer. Is het in de winter vaak een noodzakelijk kwaad dat de hondjes uitgelaten moeten worden, als de zon schijnt vinden we het leuker buiten. Er wordt weer op straat gebabbeld, terwijl de hondjes om ons heen snuffelen naar al die lekkere geuren. Geuren die wij overigens gelukkig niet ruiken.
Er wordt gegroet naar menig man of vrouw die in de voortuin bezig is, immers de zon nodigt uit om de tuin weer gereed te maken voor de lente. Door oudere mensen die hun beweging nodig hebben en ‘zomaar’ en rondje lopen is er ook meer reuring. Zelfs notoire wandelaars hebben de wandelroute, die door ons dorp loopt, alweer gevonden. Gepakt en gezakt al dan niet met de nordic walking stokken passeren ze onze toeristische route.
Al met al maakt dat we weer echt toe zijn om die vitamine D binnen te slurpen en dat maakt ook dat een ogenschijnlijk ingedut dorp weer tot leven komt. Dat dit elk jaar zo is, ervaren we vaak niet zo. Het is immers gevoelsmatig best lang donker en somber geweest, maar is feitelijk niet anders dan andere jaren. Dat geeft mij in ieder geval het gevoel de seizoenen echt mee te maken.
Na die donkere dagen waar geen eind aan leek te komen, komen als vanzelf de lichte dagen weer. Kom maar op met die zon!
