Het dorp, deel 14
14. Het creëren van…
Ik vind het mooi als ik ergens een begin van zie en kan volgen hoe het zich verder gaat ontwikkelen. Of dat nu een jonge boom is, een kunstwerk of bijvoorbeeld de planten in mijn moestuin. Je ziet het tot ontwikkeling komen en dat vind ik een mooi proces. De natuur doet het zelf, de moestuin helpen we een handje en een kunstwerk ontstaat in het hoofd van de kunstenaar en gaat zich ontwikkelen via de handen van de kunstenaar.
Hoe anders kan het ook als je op een klein stukje grond een aantal mensen wil proppen, nou dan ga je kleine huisjes bouwen op een stukje land dat daar eigenlijk helemaal niet geschikt voor is, maar wat in handen is van de bouwers. Dan sla je wat mij betreft de plank mis en dat is wat er in dit dorp aan de hand is.
Natuurlijk heeft iedereen recht op een eigen plekje en als je dat per se in het dorp wilt waar je geboren bent, is daar iets voor te zeggen. Overigens valt er ook iets voor te zeggen dat je als jong volwassenen je vleugels uitslaat en iets meer van de wereld ziet, dan je dorpsgrenzen. Als je doorstroming wilt, immers gezinnetjes worden groter en volwassenen waar de kinderen uitgevlogen zijn, willen wellicht iets kleiner wonen, dan kan het zinvol zijn daar iets voor te realiseren.
Allemaal heel legitiem, maar behalve dit willen realiseren kan het ook net iets minder standaard en op een plekje waar even iets meer ruimte is om zoveel woningen te plaatsen. Het proppen op de m2 vind ik typisch Nederlands en is inmiddels ook aan de hand in mijn dorp.
Als ik ga wandelen met de honden, loop ik er regelmatig langs en iets zien ontstaan vind ik mooi … maar dit is verre van mooi óf creatief. Zo jammer, terwijl het zoveel mooier kan. Dit doet het dorp, dat meent meer toeristen aan te moeten trekken, weinig goeds. Toeristen trek je ook door niet standaard te bouwen. De ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor het dorps-geheel snappen er niet veel van en zo wordt een niet zo alledaags dorp een standaard dorp zoals Nederland al zoveel kent.
Ik kijk dan even naar mijn moestuin, waar een pompoen vast dreigt te gaan zitten tussen 2 schuttingdelen. Nu kan de pompoen alle energie steken in het verwringen van de schuttingdelen met de kans dat hij het niet gaat overleven of hij groeit gewoon door en vouwt zich langs de schuttingdelen. Dat proppen van woningen op de m2 voelt als duwen tegen schuttingdelen, maar als je net iets creatiever te werk gaat ga je gewoon groeien langs de schuttingdelen. Schutting blijft in takt en pompoen groeit door. Volgens mij kunnen we nog wat van de natuur leren…..
Wordt vervolgd …
