Mijn verwondering … eten uit eigen tuin
De titel klinkt wellicht vreemd, maar ik verwonder me op dit moment vrijwel dagelijks. Ik loop de tuin in en zie rijpe bramen en aardbeien, de appels zijn bijna zover en de druiven zijn nog druk bezig met rijpen. Ik pluk wat fruit, spoel het af en zet het klaar voor mijn smoothie of als toevoeging van een saai bakje kwark.
Niets vreemds lijkt me zo, maar voor mij voelt het anders. Ik realiseer me plots dat mijn tuin vol staat met lekkers om van te leven. Daar komt nog bij dat de volgende dag het nog niet rijpe fruit wel rijp is en er opnieuw geplukt kan worden. Is het niet voor mijn kwarkje of smoothie dan gaat het de vriezer in. In de winter wil ik ook nog van al dat lekkers kunnen eten.
De boontjes hangen klaar om geplukt te worden en de kolen worden groter en groter. En passent zie ik dat de courgette volgroeit is en geoogst kan worden. Ik ben niet van de pompoenen, hoewel een soepje vind ik wel lekker en ook die grote pompoenen liggen heerlijk te rijpen. Ik voel al wat aan de vele tomatensoorten in de moestuin, maar die zijn nog iets te hard. Ik verheug me al op de tomaten, want ik ben daar een groot liefhebber van. De verschillende slasoorten blijven, als je goed plukt, lekker doorgroeien. De prei begint aardig zijn best te doen en daar staat de halve moestuin vol mee. Komkommertjes blijven dit jaar een beetje achter en dat geldt ook voor de knoflook. Maar de pruimenboom heeft heerlijke pruimen gegeven en de eerste prachtige perziken hangen te rijpen.
Als ik dit in me opneem realiseer ik me ook direct dat jonge kinderen meer betrokken zouden moeten worden bij de beplanting in zo’n moestuin, zodat ze zich bewust worden waar onze gezonde voeding al eeuwen vandaan komt. Al die groenten en dat heerlijke fruit groeit niet bij de groenteboer in zijn winkel of op de groenten afdeling van de supermarkt. Met wat zaadjes en enige verzorging groeit er gewoon iets lekkers uit je eigen grond, wat ook nog gezond is. Je voelt de kracht in zo’n vrucht en ik vraag me af of we ons dat wel genoeg realiseren.
Omdat ik, zoals zovelen, uit de stadse-generatie kom waarbij de groenteboer en de supermarkt alles heeft wat je aan voedzaam eten nodig hebt, heb ik deze ontdekkingstocht ook moeten ondergaan. Ik weet er nog bij lange na niet alles van, maar leer dagelijks. Het is een mooie ontwikkeling dat steeds meer mensen een moestuintje aanleggen en kinderen al vanaf jonge leeftijd opgroeien met ‘eigen’ groenten en fruit.
Niet zelden geeft een plant zoveel dat de overvloed ook nog met andere mensen gedeeld kan worden, hoe mooi is dat! Zomaar een te delen momentje …
