Het dorp, deel 9
9. Het dorpsfeest
Ik zag als vooraankondiging ‘bierfeest’ staan en, hoewel ik niet zo’n bierdrinker ben, dacht ik aan de zuid Duitse bierfeesten. Feesten waar men met grote pullen het natte goud in vele liters naar binnen werkt. Om vervolgens uren later het terrein zowat af te rollen. Ik werd echter snel uit de droom geholpen, want deze link gaat niet veel verder dan de sponsor van het evenement en natuurlijk worden er biertjes geschonken en gedronken, maar mensen komen dus niet in Tiroler-pakjes opdraven … gelukkig maar.
Vanaf vrijdagochtend opbouwen en aangezien het op de route ligt van mijn dagelijkse wandeling met de hondjes, heb ik het langzaam maar zeker vormgegeven zien worden. Beginnend bij de extra stroomvoorzieningen, tot de tenten, de reclame-uitingen en het hooi (om op te gaan zitten zou later blijken). Het is maar een klein dorp, dus de hele entourage kan op het pleintje voor de muziekkoepel opgesteld worden. Een springkussen voor de kids op het gras, zodat pa en ma ongestoord van hun alcoholische versnapering kunnen genieten en klaar ben je.
Natuurlijk kom je dezelfde mensen tegen die je ook in het dagelijkse leven tegenkomt en stelt een dergelijk feest in zo’n klein dorp eigenlijk niet zo heel veel voor. Maar het is goed voor het dorpsgevoel, zal ik maar zeggen.
Niet lang na de opening besluiten de buurvrouw en ik, al wandelend met de hondjes, even langs te gaan. Even kijken wat er zoal voor activiteiten zijn, of het al leuk wordt en of er lokale roddels zijn die we nog niet kennen. Het springkussen blijkt al opgepompt en de kinderen hebben het inmiddels gevonden, ook zonder hun ouders. Mijn hondjes krijgen direct aandacht en met name de kleinste. Die kleine vraagt ook om aandacht, dus heel vreemd is dat niet. Voor het hondje van de buurvrouw en mijn oudste hondje hoeft al die aandacht niet zo zeer. Ze gaan er bij liggen en laten het circus aan zich voorbij trekken.
De volumeknop van de stereo-installatie is inmiddels ook gevonden en er schalt met name jaren 80 muziek uit de boxen. Wellicht verraad dat de leeftijd van de DJ. Verder schuiven de eerste volwassenen aan voor een versnapering al dan niet alcoholisch. Als er al een reden moet zijn om vroeg aan de alcohol te gaan, dan is zo’n feest zeker een legitieme reden. Een goed uur later hebben we het wel gezien, weinig nieuws onder de zon. De hondjes liggen half slapend op het gras en dat hooi voelt niet meer prettig aan mijn achterwerk. Het is tijd.
De volgende dag maak ik weer een rondje met de hondjes en schuif nog een moment aan. Verder dan ditjes en datjes kom ik niet, maar dat hoeft ook niet bij zo’n dorpsevenement. Al valt het me wel op dat het weer altijd ter sprake komt en uiteraard dat het nooit goed is, maar dat lijkt me ook zo typisch voor de Nederlander.
Wat ik tenslotte nog erg opmerkelijk vind zijn de handhavers die rondlopen. Handhavers?! Hoezo zijn er op dit tijdstip en met dit aantal mensen handhavers actief? Nou ja, de organisatie heeft hun best gedaan, zal ik maar zeggen … en er wordt nog tot in de late uurtjes bier gedronken.
Wordt vervolgd …
