Het dorp, deel 7
7. De natuur, maar dan net even anders
Als de neus van de hond van een vriendinnebuuf vreemde wondjes laat zien, gaan we op onderzoek uit. De dierenarts kan geen uitsluitsel geven, maar het is sowieso een allergische reactie. De hond wordt behandeld en als we verder kijken is de kans groot dat we op de reuzeberenklauw uitkomen. Een overwoekerende plant die lelijke wondjes op de huid kan achterlaten bij mens en dier.
Nu ga ik ook vaak het bos in met de hondjes en loop graag langs het water. Pas als we er over bezig zijn, valt me op dat aan de overkant van het pad langs het water een enorme overwoekering plaatsvindt met reuzeberenklauw. Het land waar de reuzeberenklauw staat schijnt van de gemeente te zijn. Aan deze kant van het water komt het ook al her en der voor. Dat kan ook de reden zijn dat de hond de vreemde allergische wondjes op haar neus heeft. Plots schiet me een filmpje te binnen van iemand van de gemeente die zei dat als je de reuzeberenklauw detecteert, je kunt bellen. Komen ze het weghalen. Ik zou zeggen, rij eens een stukje over de A7 vlakbij de grens naar Duitsland. Viel Spass!
Maar, eerlijk het is geen lelijke plant even als de bijbehorende grote witte bloemen, maar het is ook geen oorspronkelijke plant. De plant blijkt alles te overwoekeren en de inheemse planten om zeep te helpen. Deze plant inperken is mijns inziens niet verkeerd. Alleen zie ik dit nauwelijks in en om mijn dorp. De plant woekert lekker verder en omsingeld het dorp zo’n beetje. Misschien neemt mijn creatieve geest me nu een beetje mee op sleeptouw en zie ik het dorp verdwijnen onder de reuzeberenklauw. Te beginnen bij het saunacomplex waar de reuzebereklauw al tot de grens van het complex is genaderd. Al die blote lijven die plots jeukende en blaarachtige bultjes krijgen. Het lijkt me overigens een aardig concept voor een goedkope horrorfilm.
Maar serieus, de gemeente doet er in deze weinig aan. Op verschillende plekken in het groen, ook dicht bij de eerste woonhuizen, zie ik de grote bladeren hele bosschages opslokken. Ik besluit een bericht te sturen, maar tot op heden hoor ik er nog weinig van en kan je niet meer dan je eigen tuin vrij houden van deze plant én tijdens wandelingen uitkijken met je eigen (blote) benen en de lijfjes van je honden. Ik hoop dat de loslopende katten net iets slimmer van nature zijn.
Als we het dan toch over de natuur hebben … ik heb op veel plaatsen gewoond, maar nergens zulke dikke doorvoede vogels gezien. De eksters en duiven zijn tonnetje rond en stijgen nog nauwelijks op. De vleugels kunnen hen bijna niet meer dragen en laat staan laten meedeinen op de wind. Dat de grond hier vol lekker sappige pieren zit is evident, maar dat vogels zich kunnen overeten dacht ik niet mee te maken. Bang zijn ze ook niet, want als mijn hondjes over het grasveld lopen, kijken de eksters ietwat arrogant om met een blik van wat doe jij hier. Ze duwen vervolgens alsof ze alleen op de wereld zijn, de snavels weer in de grond om er nog meer dikke pieren uit te halen. Hitchcock’s Birds zou hier volledig in duigen gevallen zijn. Maar vogeltjes als jullie er dan toch zijn … naast pieren wat (naakt)slakken eten zou ook niet verkeerd zijn. Die vreten namelijk de moestuin half leeg.
Overigens wordt de aangelegde natuur door een overijverige gemeentelijke maaier werkelijk fenomenaal gemaaid. Moet gezegd worden! Hele patronen worden in het gras gemaakt, waarbij delen mooi hoog blijven en delen heel creatief gekortwiekt. Het zal allemaal wel goed zijn voor de biodiversiteit, maar eerlijk … er gaat hier qua natuur een heel nieuwe wereld voor me open.
Wordt vervolgd …
