Het dorp, deel 5
5. Uitbreek kat
Ik heb nog een vriendinnebuuf in het dorp en die heeft twee langharige katten. De ene is net een hondje en loopt gezellig mee aan de lijn en de ander moet je vooral met rust laten. Zij maakt uit of ze op je schoot gaat liggen of niet. Deze kat gaat net even meer haar eigen gang. Nu is er aan de zijkant van het huis een soort tuin gecreëerd met een dichte hederahaag die redelijk hoog is. Dat zou moeten betekenen dat dit de kat binnenhoudt, maar uit ervaring met een van mijn eigen katten weet ik dat katten die willen ontsnappen meestal wel een gaatje vinden.
Zo ook deze kat, want als we binnen aan de koffie zitten komt een buurman vertellen dat hij haar kat buiten gezien heeft. Gezien het feit dat ik deze kat net in de gang zie lopen, is het vermoeden dat het buiten om een andere kat gaat. Gerustgesteld gaan we verder met onze koffie en de gezellige uitbreek kat ligt weer lekker op schoot.
In de loop van de middag zie ik, als ik terloops naar buiten kijk, een heel bekende kat voorbij komen. “Verrek dat is ze!” roep ik en ik race naar beneden. Bijna mijn eigen nek brekend en de honden opzij duwend. Als ik bij de voordeur sta denken ze namelijk altijd mee te mogen. Ik gris de sleutel van het plankje en race naar de overkant van het hofje. De gezellige uitbreek kat van mijn vriendinnebuuf loopt parmantig door de straat en aansluitend een beetje zoekend voor haar huis. Ze zoekt een plekje om weer de tuin in te kunnen. Ze vindt echter geen plekje en daar wordt ze een beetje ongedurig van. Als ik haar naam roep laat ze zich gelukkig gemakkelijk oppakken. Als ik aanbel lever ik een stuks ontsnapte kat af en de vriendinnebuuf is blij. Ze had de uitbraak niet eens opgemerkt.
Gedurende de aansluitende weken breekt die poezelige dame nog een paar keer uit, totdat alle gaatjes in de groene wand gesloten zijn en ze het opgeeft. Dan maar alleen aan de lijn buiten de muren van de tuin … Houdini is uitgespeeld!
Dit proces hoopt de andere vriendinnebuuf met haar jonge kat niet mee maken. Deze jonge kat wil ook naar buiten, maar is nog niet goed krols geweest en kan nog niet gesteriliseerd worden. Het is vooralsnog dus uitkijken als je de deur bij haar opent. Die kleine kat kan zomaar een poging doen om naar buiten te glippen. Op enig moment mag ze dat ook wel, maar nu nog even niet.
Een handige manier om binnen te komen zonder een wegglippende kat, is mijn hondjes als eerste naar binnen te sturen. Als de kleine kat achter de deur staat en mijn hondjes – zeker de kleine druktemaker – naar binnen lopen, deinst ze altijd even achteruit. Net voldoende om te voorkomen dat de kat er vandoor gaat. Het is echter geen bang katje en ze moet natuurlijk wel haar gram halen. Ze neemt met liefde wraak als mijn honden op het zitbankje in de woonkeuken liggen. Ze springt dan op de leuning en tikt de staart van de hondjes aan of zet haar nageltjes in de bilpartij van een van hen. Enerzijds is het een vorm van spelen en anderzijds is het ook een beetje wraak nemen dat ze door de hondjes nog steeds niet het buitenterrein kan ontdekken … en gelijk heeft ze. Het is een ras dat lekker moet klimmen en rennen en zometeen kan ze dat, maar nu nog even niet. Er wordt namelijk niet gewacht op een leuk nestje van een verwilderde niet gecastreerde kater. Dan maar even op deze manier tot het zover is.
Intussen is mijn tuin catproof gemaakt en racen mijn katten door de tuin. De appelboom moet het regelmatig ontgelden. Als de kussens van het D-bed opgestapeld liggen, vinden de katten het leuk zo hoog mogelijk te gaan liggen. Het is overkapt en er liggen ook nog een paar zachte kussens … dus een heerlijk plekje om ook een middagdutje te doen in het zonnetje (als deze al schijnt). Het lokale poezenvolk is weer tot rust gekomen.
Wordt vervolgd …
