Een ontwakend dorp
Sinds kort woon ik in een dorp in noordoost Nederland, Bad Nieuweschans om precies te zijn. Het is een klein dorp en als ik met de honden ga wandelen, sta ik zowat met één been in Duitsland. Voorheen heb ik lang in het rivierengebied gewoond en dat water, om met de honden langs te kuieren, mis ik wel. Maar het dorpje leren kennen, heeft ook wel wat.
Wakker worden!
Het is nog vroeg, de schemering zet net in. Bij veel ramen verduisteren de gordijnen het huis nog, maar op een aantal plaatsen zie je op de bovenverdieping al lampen aan en enig rumoer. Bad Nieuweschans wordt wakker. Nu is er één fabriek en de thermen waar je kan ontspannen. Daar is al genoeg activiteit. Medewerkers komen op de fiets of met de auto aan. Niet iedereen even subtiel, want ik hoor een BMW van een ouder type om de hoek komen scheuren en daar achteraan een Mini met een uitlaat die je niet verwacht bij een dergelijk type auto. Ze hebben duidelijk haast en ik vraag me dan af waarom. Bijna te laat voor het werk, gewoon stoer doen of de auto laten brullen simpelweg omdat het kan … wie zal het zeggen?!
Deze auto’s maken nogal wat herrie en ze rijden veel te hard. Dat is jammer, want het geeft een duidelijke verstoring in een relatief rustig ontwakend dorp. Zelf woon ik aan een groot groen plein met bomen en een fontein. Op de hoek zit de plaatselijke huisarts en daar zie je de eerste tekenen van voorbereiding. De praktijk gaat zo open en dan moet alles gereed zijn om de patiënten te ontvangen. Verderop is men bezig met het leggen van de glasvezelkabel en die werklui komen ook langzaam maar zeker in beeld.
Hondengroet
Ik kom enkele van de vaste mensen tegen die ook zo vroeg de hond uitlaten en een van mijn honden is zo klein dat ze denkt dat als ze blaft als een herder, ze wel impact heeft op de andere hond. Wat niet zo is, maar ik laat haar in die waan. De honden doen hun behoefte en de poepzakjes zijn in de aanval. Bijna thuis wil de andere hond nog even ergens naar toe, wat niet de bedoeling is. Ze is nogal eigenwijs, dus ik moet de lijn stevig aantrekken. Als we voor de deur staan, zit een van de katten voor het raam te kijken en begroet ons. We zijn een goed half uur weggeweest, maar ze is ook weer blij ons te zien. De hondjes gaan aan het eten en ik bedenk me dat het dorp weer ontwaakt is, een nieuwe dag begint.
