Adviseren als je niets met een branche hebt
Als ik een ondernemer advies geeft, heeft dat te maken met de structuur en organisatie van zijn/haar onderneming, helpen richting te geven bij eventuele hobbels en/of kijken hoe bijvoorbeeld tot schaalvergroting te komen. Verdiepen in de branche is dan een basis. Ik merk wel dat hoe langer ik dit doe, hoe lastiger het wordt met een branche waar ik niets maar dan ook niets mee heb. De uitvaartbranche is er zo een.
Doodgaan hoort bij het leven
Het hoort bij het leven, doodgaan. Dat willen we allemaal zo laat mogelijk en op een menswaardige manier. Ik snap ook nog dat de nabestaanden het mooi geregeld willen hebben. Iets dat past bij de overleden persoon. Maar ja, in gesprek met een uitvaartonderneming in mijn omgeving ben ik toch wel na gaan denken over dit proces.
Persoonlijk heb ik niets met een dood lichaam. De geest, de ziel of hoe je het ook noemen wilt blijft wel ergs, dat geloof heb ik nogal intens. Echter, dat lichaam is een tijdelijk iets geweest en moet je wat mij betreft weer direct aan de aarde teruggeven. Geen poespas, balsemingen, dure kisten of protserige stenen op een graf. Ik heb er niets mee en kan er niets mee, simpelweg omdat ik me moeilijk kan verplaatsen in de gedachtegang waarom je dit zou (willen) doen. In mijn hoofd werkt het zo dat iemand in het hoofd van de nabestaanden zit en wat in dat graf ligt is een lichaam dat opgevreten wordt door de dieren daar heer en meester zijn. Wat ook zo hoort.
Persoonlijke momenten
Dat dit in mijn hoofd zo is, weet ik al heel lang. Mijn ouders en oudste broer en zijn vrouw zin jong gestorven en de keren dat ik een graf bezocht heb is op een hand te tellen. Deze mensen zitten in mijn hoofd en daar kan ik aan te denken, herinneringen ophalen, om een anekdote lachen of janken als ik ze weer eens mis.
Enkele jaren geleden zou ik daar zou bij een zakelijk gesprek niet mee bezig zijn qua branche, maar nu wel. Heeft dat te maken met het gegeven dat mijn eigen sterfelijkheid dichterbij komt? Geen idee, maar ik geef er wel aan toe en ik vind dat ik dat ook mag doen. Doe ik dan dingen niet, jazeker. Mijn gevoel geef ik de ruimte en advies geven over zijn/haar organisatie en alles wat daarbij hoort, kan ik nog steeds doen en ik voel me senang bij deze manier van werken.
