Interessante bankjesdag
Je hebt zo tijdens de wintermaanden van die zonnige dagen dat je met een warme jas lekker op een bankje van het uitzicht kunt genieten. De combinatie van kou en zon is ook wel lekker. Ik noem dat bankjesdag, want de frisse lucht en het prettige uitzicht is heerlijk als je relatief veel binnen zit tijdens die koude(re) maanden. Zo’n bankjesdag levert vervolgens ook nog wat prettige en soms verrassende conversatie op.
Zaterdag de 23e was voor mij zo’n bankjesdag. Na wat huishoudelijke en zakelijke dingen gedaan te hebben, had ik er wel zin in om met de honden een eind te gaan lopen. Daar hebben de honden altijd zin in en zeker zodra de riem los mag, zijn ze door het dolle heen. Heerlijk die blije honden te zien en ik moest er meteen aan denken dat ze veel meer ontspannen zijn naar andere honden, als ze niet aan de riem lopen. En ik had direct de neiging de vergelijking te trekken met onze pandemie. Een virus waarvoor men al een jaar de hele wereld stil zet, alsof er na het oplossen van dit virus nooit een ander heftig virus meer komt? Hoe naïef kan je zijn, denk ik wel eens.
Ik besloot even van het mooie uitzicht over het water te genieten en nestelde me op een bankje. Zo’n bankje dat in de zomer altijd bezet is, maar gelukkig in de winter nauwelijks. Na verloop van tijd had een wat oudere man met een hondje hetzelfde idee en vroeg of hij ook op het bankje mocht gaan zitten. “Prima hoor, maar dan moet je accepteren dat ik geen mondkapje draag” gaf ik de man mee. Er kwam immers iemand van de doelgroep op krap 1,5 meter naast me zitten. De man moest lachen en stak zijn duim op. Zo, dat moesten we even duidelijk hebben.
Ik heb er persoonlijk namelijk wat moeite mee dat we kost-wat-kost het hele land op slot gooien voor een virus dat oudere en erg zwakke mensen eerder aanpakt. Keuzes hadden ook wat anders gemaakt kunnen worden, in mijn perceptie. Daarmee niet gezegd dat je deze groepen uit de handen moet laten vallen, maar het leven maar op blijven rekken is het andere uiterste. We moeten ook eerlijk zijn dat als het leven klaar is, je het ook moet laten gaan. Dat is de natuur of god het nu geregeld heeft of Darwin toch gelijk heeft.
Deze oudere man vertelde me dat hij blij was dat hij er nog was, maar als het niet de bedoeling was, hij dit ook zou respecteren. Zijn dagelijkse wandeling met het hondje hield hem fit en de man zag er ook fit uit, zeker toen ik hoorde dat hij 79 jaar oud was. Het stemde me vrolijk te horen hoe de man in het leven stond en hij het verwerpelijk vond dat alles dicht moest om hem langer te laten leven. “Ik heb een mooi leven, maar ik zie bijvoorbeeld een van mijn zoons worstelen om zijn gezin uit de financiële penarie te houden. Hij heeft 2 kledingzaken die al tijden dicht zijn en dat doet men voor mij?” Hij schudde zijn hoofd en bevestigde me nog eens dat hij daar nooit om gevraagd heeft. “Dat hebben ‘onze’ leiders voor ons besloten, maar mijn mening is nooit gevraagd.”
Wat een verfrissende conversatie met een man die richting het eind van zijn leven gaat en liever heeft dat zijn zoon zijn gezin normaal kan onderhouden en de kinderen straks kunnen gaan studeren, dan hem nog 2 of 3 extra jaren te geven. “Wat een vreemde wereld leven wij toch in” gaf hij nog mee en deze conclusie deel ik met hem. Zo’n bankjesdag laat me weer relativeren en de geest scherp te houden. Misschien dat ‘onze’ leiders dit ook eens vaker zouden moeten doen … bankjes genoeg in Nederland.
