Hoezo anderhalve meter maatschappij
Ik ben niet zo van de modewoorden. Nu is ‘anderhalve-meter-maatschappij’
niet iets wat uit creativiteit geboren is, maar bittere noodzaak. Tenminste als
ik het RIVM moet geloven. Nu wil ik wel kritisch zijn, maar veel meer houvast
dan het RIVM heb je niet. Aangezien ik niet van de complottheorieën ben, ga ik
er vooralsnog – met gezond verstand – maar vanuit dat het RIVM in grote lijnen
weet wat ze doen.
Die tussenzin in de inleidende tekst ‘met gezond verstand’ vind ik wel een
aanvulling én zeer belangrijk. Ik besluit mijn woonomgeving wat nadrukkelijker
te observeren. Dat is eenvoudig, want ik woon weliswaar in een minuscuul
dorpje, maar het is er wel toeristisch. En dan woon ik ook nog aan de
doorgaande weg.
Als de zon schijnt is het erg druk in de zomermaanden. De infrastructuur is nog
steeds niet optimaal, maar de toeristen vanuit binnen- en buitenland komen wel.
Meer Europeanen nu, terwijl het anders ladingen Chinezen en Amerikanen betreft.
Maar Covid-19 kent geen grenzen en dus zou je denken dat de landen waar men
mondkapjes gewend is of de social distance, dit ook toegepast wordt. Echter, niets
is minder waar. De mondkapjes zijn tijdens enkele dagdelen observeren op één
hand te tellen. Dan heb ik het eigenlijk alleen nog maar over de busjes die
toeristen uitladen. Social distance is verre van de 1,5 meter zoals we die hier
kennen.
Als ik met mijn honden ga lopen tijdens de drukke uren, ben ik me bewust van de
afstand die mensen moeten (willen) houden. Maar niets van dat, want slechts een
enkeling wacht bij een nauwe doorgang of loopt dezelfde richting zoals deze op
de stoep is aangegeven. Dit geldt voor Nederlanders en de meeste buitenlanders.
Het valt me op dat enkele Aziaten die de weg naar Europa toch hebben weten te
vinden, de maatregelen redelijk opvolgen en soms zelfs mondkapjes dragen. Zijn Europeanen
dan zo recalcitrant? Ik weet het niet, maar als ik de toeristen zie dan zie ik relatief
weinig mensen die enige moeite willen doen om de regels te volgen. En eerlijk,
ja ik vind op het terrasje opgeven wie ik ben ook een beetje gedoe, temeer we
buiten zitten en de uitbater de tafels goed ruim heeft opgezet. Maar ja, hoeveel
moeite kost het om even te wachten tot iemand voorbijgelopen is of je
telefoonnummer op te geven, voor het geval er op een terrasje iemand het virus
bij zich bleek te hebben.
Ik maak me niet echt druk, maar van even rustig doen – en meteen wat tijd te hebben om na te denken over het leven – is niemand slechter geworden. Ik geloof in natuurwetten en dat dingen gebeuren omdat ze moeten gebeuren. Ik maak me niet druk om de aarde, maar meer om de mensheid. Misschien moet ik dat laatste ook maar wat minder doen …. tijd genoeg om erover na te denken.
