Verandermanagement tegen wil en dank
Ik ben al jaren bezig met veranderingstrajecten binnen bedrijven, maar ook dat vak is de afgelopen jaren duidelijk aan verandering onderhevig. Je maakt je, zeker in het begin, niet altijd populair. Soms heb ik het gevoel dat ik het tegen wil en dank doe, maar dat maakt het vak niet minder mooi. Tijd om weer eens ‘naar binnen te kijken’
Expansiedrift
Vele jaren hebben nogal wat bedrijven ‘last’ van expansiedrift gehad. Groot, groter, grootst is voor menigeen het motto. Immers, dan kan je overleven, creëer je schaalvergroting en heb je een betere onderhandelingspositie. Natuurlijk is dat ook gepaard gegaan met het verbeteren van allerlei processen, professionaliseren, leaner and meaner maken van de onderneming etc etc. Alleen blijkt uit de cijfers dat aan het einde van de meest recente recessie er nogal wat kleine(re) bedrijven, met name in allerlei nichemarkten, boven zijn komen drijven. Menigeen is zonder echte kleerscheuren door de recessie gekomen.
Ik heb me wat meer in de cijfers en de branches verdiept en constateer dat, zeker in de conventionele bedrijfstakken, die kleine(re) bedrijven het best goed doen. Er zit wel een ‘maar’ aan en dat is, naast uiteraard kwaliteit leveren, ook zorgdragen voor stabiliteit en continuïteit. Men is trouw als je aan de ‘maar’ voldoet, want waarom zou men verder kijken, althans dat lijkt het motto. Daar is op zich ook wel iets voor te zeggen, want iedere keer moet je weer een samenwerking opbouwen en constateren of dit een gewenste samenwerkingspartner is of toch niet.
Nuancering
Veranderingen doorvoeren voor een meer zekere toekomst is niet onbelangrijk. Je moet immers in een veranderende wereld wel bijblijven en in sommige bedrijfstakken is vooroplopen zelfs gewenst. Echter, alle veranderingen hebben tijd nodig. Enerzijds intern, want je wil je (bekwame) mensen op die rijdende trein houden en er niet halverwege enkele of meerdere verliezen. Anderzijds is je klanten echt kennen een belangrijk aspect.
Je kunt met een superproduct niet in iedere bedrijfstak binnen komen denderen. Soms is een subtiele benadering beter, soms is wat meer tijd nemen beter en soms is de early adopters eerst voor je product winnen een betere aanpak. Dat laatste is sowieso altijd handig, alleen moet je je er dan wel van gewisse dat die early adopters ook genoeg draagkracht bij je potentieel nieuwe klant intern hebben.
De subtiele aanpak kan werken als mensen niet graag voor een voldongen feit gesteld worden, mensen willen immers kunnen kiezen … of minimaal denken dat ze wat te kiezen hebben. Tijd nemen kan vervolgens weer zinvol zijn als een bedrijfstak meer conventioneel is. Het type mensen dat hier werkt en zich prettig voelt, kan zich wellicht net iets meer vinden bij conventionaliteit. Laat mensen wennen aan een verandering.
Een succesvolle onderneming
Dat de kleine(re) ondernemingen hier beter in slagen, heeft mogelijk te maken met de grotere wendbaarheid van deze bedrijven. ‘Inspelen op …’ is hier belangrijk in en dat gaat vaak net wat sneller dan een grotere onderneming waar veel mensen werken die je ook in die richting wil krijgen. Om zich geen ‘nummer’ te voelen is het zinvol hen mee te krijgen in plaats van hen in de goede richting te duwen. De tijd factor speelt hier een rol. En dan heb ik het nog niet eens over meerdere aandeelhouders die hun zegje willen doen en/of voor de kortetermijnwinst gaan.
Er zullen zeker argumenten zijn die voor de grotere ondernemingen pleiten, maar mijn ervaring en de cijfers wijzen net iets anders uit en behalve mogelijk opmerkelijk is het ook hoopgevend. Dit geeft nieuwe mensen immers weer nieuwe kansen.
