Nederland staat op
Het is nog behoorlijk vroeg als ik de auto in stap. De dag zit op de rand van nacht en schemering en als ik langs de huizen rijd wordt daar al druk ontbeten, TV gekeken en gedoucht. Iedereen moet zich gereed maken voor een nieuwe dag vol met leermomenten en uitdagingen … maar eerst de maag vullen!
Ik moet lachen dat veel Nederlandse huishoudens zonder gesloten raambekleding en in het volle kunstlicht hun ding doen. Ik voel me een beetje een voyeur. Ik sta te wachten achter een soort rijdende betonmolen die niet verder kan vanwege een chauffeur die zojuist een berg isolatie heeft afgeleverd. Ik kan zo bij een boerderij naar binnen kijken. Ik zie enkele kinderen gebiologeerd naar de televisie kijken. Zo vroeg al, denk ik dan. Maar goed, ieder zijn meug. In de grote woonkeuken zie ik, wat ik denk dat de ouders zijn, boterhammen aan het smeren en zelf ook een boterham naar binnen duwen. Ik heb een beetje leedvermaak als ik de man zijn overhemd zie bevuilen met een iets te snel naar binnen gewerkte slok koffie. Slordig, mond nog vol met brood of gewoon te hete koffie. Druk gebarend zie ik hem weglopen. Dat wordt vast een nieuw overhemd uit de kast halen …
Ik kan weer doorrijden, maar ik kom niet heel ver. Als ik door een dorp rijd, probeert iemand zijn enorme camper van het grindpad de weg op te krijgen. Het achteruit rijden gaat de man of vrouw achter het stuur nog niet zo goed af. De buren kijken ook mee, want ik zie de vitrage opzijgeschoven worden door een oudere man. Met een kopje koffie in de hand slaat hij gade wat de buren proberen te bewerkstelligen. Omdat er inmiddels een rijtje auto’s aan het wachten is, is het aanleiding voor de oudere dame om ook even te komen kijken. En passant schuift een klein kind tussen hen beide in. Een meisje met een pop die ongeveer net zo groot is als zij. Oppasgrootouders … denk ik dan?
De sluis bij het laatste dorp waar ik door heen moet voor ik op de plaats van bestemming ben, geeft meestal ook aanleiding om te bekijken wat er tijdens de vroege ochtenduren allemaal in Nederland speelt. Dit dorp kent meerdere sluizen om het verkeer een beetje de reguleren. En het werkt, want racen door de hoofdstraat doen ze niet meer. Helaas ontstaan er wel kleine opstoppingen. Bij de driekapper, waar ik met nog enkele auto’s voor sta te wachten, is ook genoeg activiteit. Overal brandt licht en slechts bij één huis zijn de gordijnen deels dichtgeschoven. De gordijnen bewegen wel en plots zie ik een soort zwaard en enkele kleine kinderen … zouden het de ridders van de toekomst zijn? Boven zie ik een vrouw een baby verschonen en ze knuffelt het hummeltje. Het is een mooi plaatje.
In het huis daarnaast zie alleen veel drukte. Meerdere mensen lopen nogal druk door het huis. Het aanrecht lijkt te klein voor al deze mensen. Allemaal volwassenen die hun natje en droogje willen alvorens ze richting werk of school gaan, althans dat is mijn vermoeden. Een van de mensen zie ik het huis als het ware ontvluchten. Hij heeft een klein koffertje bij zich en een boterham in de mond als hij de voordeur dicht trekt. We hebben de belofte dat het vandaag een mooie dag gaat worden, dus die jas over zijn arm kan ik niet helemaal plaatsen.
Als ik door kan rijden en de laatste afslag neem, bedenk ik me dat Nederland inderdaad vroeg uit de veren is. Mogelijk om in de avonduren op tijd achter de piepers te kunnen zitten. Welke culturen Nederland ook verrijken, dat verandert niet ….
