Asocialen in het verkeer
Het is waarschijnlijk niets nieuws als ik zeg dat ‘wij’ Nederlanders nogal asociaal in het verkeer zijn. Ik heb me eerder ook bedacht dat ik mogelijk te veel generaliseer als ik het zo opschrijf, maar dat is bij nader inzien toch niet het geval. Hoewel ik graag positief bezig ben, moet af en toe die gal er ook uit. Een kleine bloemlezing van een weekje snelweg, provinciale weg en woonerfje……
De snelweg
De snelweg is voor de meeste weggebruikers wel bekend, we moeten van drie naar twee banen ritsen en voor degene die tot het einde van de spitsstrook doorrijden, laten we geen ruimte meer. ‘Ze hadden maar eerder moeten ritsen’ en ‘Wij staan ook in de rij, zij dus ook maar’. Terwijl de bewegwijzering toch duidelijk aangeeft dat men de volledige ruimte moet benutten om het doorrijden te bevorderen. Maar dan heeft men nog geen rekening gehouden met de Nederlander die niet galant is in het verkeer en bang is dat hij of zij een minuutje later thuiskomt, omdat er enkele auto’s tussen zijn gelaten. Of de man of vrouw die denkt ‘Ik in de rij, dan jij ook’. Is dat een beetje kinderachtig, ja … is dat weinig galant, ja … is dat irritant, ja. Ik besluit er twee auto’s tussen te laten, dit maakt dat de bestuurder achter mij onrustig wordt en nog dichter op mijn auto gaat rijden. Voor hetzelfde geld had hij er ook een of twee auto’s tussen kunnen laten, toch?! Hij kiest er niet voor…
De provinciale weg
Ik pak de afslag naar een provinciale weg die mij het snelste thuis brengt. Ik kan goed doorrijden en hoewel ik me aan de tachtig kilometer per uur houdt, zijn er toch mensen die haast hebben en sneller willen. Dat kan, maar dan moet je me inhalen. Zo niet de chauffeur in zijn bestelbus achter me. Deze begint met zijn lichten te seinen en te bumperkleven. Ik heb even de neiging om mijn rem aan te tikken, maar dan ben ik net zo asociaal bezig als deze chauffeur die waarschijnlijk bij moeders aan wil schuiven, omdat de piepers bijna klaar zijn. Het zou me niets verbazen dat ze daar al een app over gestuurd heeft.
Als ik gewoon tachtig blijf rijden en hij dat in de gaten heeft, gaat hij inhalen. Dat is prima, maar niet als je zo roekeloos rijdt dat je de tegenligger bijna in de berm drukt. Er kwam een bocht aan en dan is het niet handig in te halen, ‘sukkel’ denk ik dan. Maar ja, die piepers worden koud en dus moet op wat voor manier het gas er op. De auto daarachter denkt dat hij dat ook kan en met net iets meer ruimte voor de tegenligger haalt hij me in … om beide heren een kilometer of wat verder bij hetzelfde stoplicht tegen te komen. Ze zijn er in tijd in zijn geheel niets mee opgeschoten, maar wel twee hele auto’s in de rij…
Het woonerf
Het woonerf is helder wat mij betreft. Er zijn obstakels aangebracht, om de snelheid eruit te halen. Er zijn veel spelende kinderen en de borden zijn duidelijk. En net als ik bij iemand op zo’n woonerf naar buiten kom, komt er een dikke Duitse auto aan. De auto heeft een behoorlijke snelheid en als ik twee kinderen met kleine fietsjes zie oversteken denk ik nog dat die chauffeur de kinderen ook ziet, dus in de remmen gaat. Maar hij remt niet en met volle vaart klapt hij over het opgeworpen bultje in de weg, om vlak voor de kinderen vol in de remmen te gaan. Een van de kinderen is flink geschrokken en ik loop er snel naar toe. En dan zie ik dat er op de achterbank van deze auto ook een kind in een stoeltje zit. Los van het feit dat de man simpelweg asociaal is, vraag ik me af of die man zich werkelijk niet voor kan stellen dat dit ook zijn kind had kunnen zijn en de remweg net iets langer zou zijn geweest. Je moet er toch niet aan denken en dat heeft hij waarschijnlijk ook niet gedaan…
Ik heb totaal over de week verdeeld een zevental echt asociale momenten geteld en zoveel zit ik nu ook weer niet op de weg. Ik moet eerlijk zijn en moet melden dat in zeven van de acht gevallen het om een man ging. Ik constateer na een korte evaluatie dat we nog steeds even asociaal zijn in het verkeer als al die jaren dat ik al op de weg zit. Is het dan toch een testosteron dingetje zoals menigeen vaak zegt?! Natuurlijk ken ik ook genoeg mensen die wel sociaal zijn in het verkeer en zich gewoon aan de verkeersregels houden voor hun eigen veiligheid én die van de ander. Echter, iedere asociale rijder vind ik er één teveel. Voor jezelf is het je eigen verantwoording, maar te vaak moeten andere boeten en dat is pas echt onverantwoord en asociaal.
24/11/2018
