Grote ego’s die overdwars de deur door gaan
Iedereen heeft een ego, alleen is het de vraag hoe groot dat ego is. Als het ego zo groot is dat je het idee hebt, dat iemand overdwars door de deur wil, dan kan je verwachten dat dit problemen op gaat leveren. Dat dit bij wereldleiders ook steeds meer aan de orde van de dag is, is wel duidelijk. Maar ja … wat doe je er aan?!
Als wereldleiders over “de grootste” beginnen, dan is dat het begin van het eind. Dit is een bepaald type mens dat zeer waarschijnlijk in diverse bedrijfstakken goed uit te voeten kan, maar moet dit type mens ook over “ons” lot beschikken. Met leiders als Poetin, Trump, Erdogan of Kim Jong-un, ik zeg bij die laatste maar de volledige naam omdat ik niet weet wat de voor- of achternaam is, heb je mannen aan de knoppen zitten die enorme ego’s hebben. De macht die de functie met zich mee brengt, lijkt wel een soort onsterfelijk gevoel te geven.
Het is psychologie van de koude grond om die giga ego’s, die ook snel gekwetst kunnen zijn, direct te koppelen aan liefde die ze in hun jeugd te kort gekomen zijn, eigenwaarde die om wat voor reden dan ook in het putje zit of heel diep weggestopte onzekerheden. Maar ja … er zit naar alle waarschijnlijkheid ook ergens een kern van waarheid in. Wat niet wegneemt dat wat de oorzaak ook is, ze wel op cruciale functies zitten en we het er mee moeten doen. Functies die het westen, maar zeker ook andere delen van de wereld direct kunnen beïnvloeden. Daarbij is een instortende economie nog het minst erg.
Met de toenemende macht van de meeste wereldleiders kunnen we alleen maar hopen dat er genoeg mensen komen die voldoende tegengas kunnen en willen geven. Hoewel ik daar ook weer niet te veel hoop op vestig, want wat moet de Noord-Koreaan tegen zijn leider zeggen in een communistisch land, wie durft zonder verlies van het hoofd iets tegen Erdogan te zeggen of tegen Poetin zonder richting Siberië te moeten of terloops een vergiftiging op te lopen. Nou, dan maar hopen dat de Amerikanen in gaan zien, dat ze misschien toch niet zo’n heel goede keuze hebben gemaakt met Trump. De vaste waarde van de republikeinse partij begint al meer te morren en dat is een goed teken. Iemand moet ergens een begin maken om het gevecht om “de grootste” in te dammen.
Men zegt dat sinds het begin van de 21ste eeuw er ook een nieuwe tijd met een ander type mens geboren is. Alleen wanneer is die nieuwe mens oud genoeg om op een cruciale wereldleidersfunctie terecht te komen? Over een jaar of 20? Laten we tot die tijd dan maar stoppen door het gedrag van deze figuren niet te kopiëren, maar te bedekken met liefde. Of het werkt weet ik niet, maar deze wereldleiders hebben ego’s die meestal overdwars naar binnen willen en jou dan de schuld geven als het niet lukt. Zeggen dat ze verkeerd bezig zijn, zal eerder een averechts effect hebben. Maar ach, het is maar een mening van een vrouw die al die ego’s van een afstand bekijkt en zo nu en dan stevig moet zuchten.
11/4/2018
