Oma op de fiets
De zondagochtend leent zich bij uitstek voor een lange wandeling in de natuur. Helemaal als de zon zich ook nog laat zien. Bovendien, met een hond moet je wel. Zo’n viervoeter dwingt je om uit je bed te komen en de dag te starten … en ik doe het met plezier. Behalve de eigen beweging en het plezier van de hond, inspireert het me ook. Zo ook ‘oma op de fiets’.
Werken op zondag
Ik word blij van de combinatie zon, water en groen en dat vind ik vlak bij mijn huis langs een van de grote rivieren die ons land rijk is. De grote binnenschepen met containers, gas of wat voor lading dan ook, varen ook op zondag af en aan. Zou moeder op het schip het met moederdag moeilijk hebben of juist niet en is iedereen aan boord? Hoe dan ook, er wordt gewerkt op het water en vormt een schril contrast met de recreërende bootjes die tussen de grote binnenschepen varen. Het enige werk wat hier uitgevoerd wordt is het op koers houden van het bootje en ik denk dat als de dag vordert de koeling voor een biertje of wit wijntje geraadpleegd wordt. Verder is het ontspannen en dat gaat op het deinende water met een heerlijk zonnetje meer dan prima.
Baasjes en honden
Als ik verder loop zie ik een man tevergeefs een bal weggooien. Hij heeft de stille wens dat zijn hond de bal pakt en terug komt brengen. Maar net als mijn eigen hond, kijkt deze grote hond de bal na en kijkt dan naar de baas. Mogelijk denkt de hond: “Ga je hem nog halen?” en de baas loopt na enige zinloze vorm van support richting zijn hond. Zijn schouders ietwat afhangend en de teleurstelling staat op het gezicht. De hond ziet echter iets leukers … mijn hond. Met grote snelheid komt hij op mijn kleine hondje af, maar ze staat haar mannetje en blaft hem tegemoet. De hond stopt, kijkt met enige verwarring in de ogen naar mijn hondje en komt dan niet verder dan even snuffelen. Nou ja, ook goed en de hond loopt door.
Oude mensen en fietsen
Als ik even op een muurtje bij het water ga zitten en hoop wat te kunnen dagdromen, valt mijn oog plots op het gestuntel van een hoogbejaarde man en vrouw. Zo’n echtpaar wat de oorlog nog bewust heeft meegemaakt. De man heeft een fiets vast en de vrouw bekijkt de voorkant met aandacht. Als de man er omheen wil lopen, valt de fiets bijna uit zijn handen. De vrouw houdt de fiets moeizaam met haar iets te grote handtas tegen. Als ik naar de non verbale uitdrukking kijk, krijgt de man op zijn kop van zijn vrouw en ook dat hoort erbij. Hij doet wat met het zadel, zit aan het licht en dan legt de vrouw haar handtas in het mandje voorop de fiets. Zie ik het nu goed, gaat die man de hoogbejaarde dame op de fiets helpen? Als ze loopt is ze al wankel, hoe moet dat op de fiets. Blijft die man er dan naast lopen of zoiets? Ja hoor, met veel moeite krijgt de dame haar ene been aan de andere kant van de fiets en doet een poging om op het zadel te komen. De man houdt de fiets nog steeds vast en langzaam gaat hij lopen.
Ik zie nu pas dat het zo’n fiets is met elektrische ondersteuning en de angst slaat me om het hart, als de oude man zijn vrouw los laat en de oude dame van links naar rechts zwabbert over het stoepje. Ze heeft de kracht niet om snelheid te maken en ze kan nauwelijks met haar voeten bij de grond. Ze moet van het zadel komen en een voetje aan de grond brengen als ze gaat remmen. Ik moet er niet aan denken dat die fiets enige snelheid heeft, dan gaat ze rechtdoor de bosjes in of erger. Ik zie ook taferelen voor me, dat ze op het fietspad ingehaald wordt door scholieren die haar de stuipen op het lijf jagen. Dan moet ik er nog maar niet denken dat ze op de rijbaan fiets met haar wankele gangetje. Langzaam komen ze dichterbij en ik hoor de oude man zeggen: “Goed zo, gaat prima!”. Dan denk ik, wanneer heb jij voor het laatst op de weg gezeten? Misschien dat de oude dame het in een Vinex-wijk zal redden, maar ze moet niet naar de markt in het centrum van de stad gaan of iets dergelijks. Ik zucht een keer inwendig en bedenk we dat we niet mogen vergeten dat alles een uiterste houdbaarheidsdatum heeft.
Van dagdromen komt het niet meer, ik geniet nog even van mijn hond die in de zon met een zacht windje haar lange haren laat wapperen en het dwarse keeshondje wat al blaffend zijn vrouwtje toespreekt. Ik ga nog een stukje verder wandelen en dan terug naar huis … vol inspiratie.
14/5/2017
