Vacante functies … veel voor weinig
Omdat er veel gesproken wordt over de aantrekkende economie en de vacatures die dit onder meer oplevert, ben ik me gaan verdiepen. Behalve veel slecht opgestelde vacatures, valt de verhouding tussen de eisen en het salaris op. De verhouding is zoek en ook al is het (nog) een markt van de werkgevers, je wilt toch de beste man of vrouw op die vacante plek. Zo niet, op deze wijze.
Als werkgever heb je op enig moment een vacante functie. Dan is het ultiem om te kijken naar wat voor ideale functionaris (inhoudelijk) je op die vacante plek, de harde eisen dus. Dat is de basis voor je vacaturetekst. Daarna ga je de tekst verfijnen met de kerncompetenties die je zoekt in een bepaalde functie én het type mens die daar de klus het beste kan klaren. Moet hij of zij in een team kunnen werken en zo ja, hoe is het team samengesteld. Aan doublures heb je niet veel, dus het type mens moet een aanvulling zijn op het team. Je kijkt in de markt of laat in de markt kijken wat een dergelijke functie ’waard’ is en of dit in verhouding is met het team. Waarbij je op moet letten dat als je (voor de toekomst) zwaarder gekwalificeerde mensen zoekt, je toch een keer dat bestaande functie- en salarishuis zal moeten doorbreken.
De concept vacaturetekst begint nu een aardig beeld te vormen. Je laat er vervolgens in- of extern nog eens naar kijken en neemt die bevindingen mee tot je een goede weergave hebt. Een weergave van wie er idealiter op die vacante plek komt te zitten. Je laat iemand de vacature logisch en opzichtelijk vormgeven en die persoon kan in het kort nog iets over de onderneming aangeven of verwijzen naar een website. Dan heb je in grote lijnen een vacaturetekst waar een potentiele sollicitant wat aan heeft én serieus genomen wordt.
De praktijk is helaas vaak anders en dat wordt duidelijk als ik ga lezen wat mensen aan eisen stellen. Jarenlange ervaring op een bepaald gebied, een hele rits met opleidingen en vooral allround zijn. Als ik dit dan afzet tegen een geboden salaris wat maximaal op medio niveau zit, dan doe je toch echt iets verkeerd. Je kunt geluk hebben dat iemand voor minder bij je wilt komen werken. Ik denk aan de hoofdkostwinner die voor het werk naar een bepaald gebied moet en jij dus in dat nieuwe gebied werkt zoekt. Maar je kunt door heimwee gedreven op zijn naar ander werk en dan graag water bij de wijn doen. Echter, over het algemeen verklein je de kans dat je die ultieme kandidaat aan je bureau krijgt als de zwaarte van functie niet in evenwicht is met een geboden salaris.
Is het salaris iets waar je echt niets mee kunt, verander dan je insteek. Zwak de eisen iets af richting medio niveau en leg in een vacaturetekst vast, dat je binnen de onderneming met iemand aan de slag gaat. Je kunt dan met een persoonlijk ontwikkelplan werken. Je zoekt dan dus wel iemand met de juiste basis, maar die qua loopbaan nog niet zover is. Enige ambitieprikkels in de vacaturetekst doen het vaak goed. Het spreekt voor zich dat het niet bij mooie woorden en een goed plan blijft, maar het ook concreet ingevuld moet worden. Er moet dus begeleiding zijn om iemand op dat gewenste hogere niveau te krijgen. Investeren in de toekomst dus.
Tenslotte is er nog kleine valkuil en dat is het overnemen van de kwalificaties van de man of vrouw die weg gaat. Als deze prima functioneerde wil dat nog niet zeggen dat je dit een op een moet kopiëren, maar kijk of de functie inmiddels om andere kwalificaties vraagt. Daar hangt mogelijk dus ook een ander salaris aan vast … of niet. Hoe dan ook … reken je niet rijk door het motto “veel voor weinig” te laten prevaleren, maar steek het sollicitatieproces heel bewust én realistisch in. Succes!
20/1/2017
