Reuring op het water
Het water is mijn plek, niet noodzakelijkerwijs erop maar zeker erbij. Ik ben langs het water geboren en heb er lang gewoond. De hoorns van de binnenvaartschepen bij mist en in de winter het kraken van het ijs langs de romp van het schip. Voor nu gewoon aan het eind van de dag langs de oever de reuring in de directe omgeving gade slaan. Want reuring is er altijd zo op en om de rivier.
Het schemert nog tijdens deze frisse herfstavond. Ik loop langs de Merwede met mijn hond. Ze loopt net als ik graag langs het water, want de lucht van het water ruikt heerlijk. De wind waait in ons gezicht en het zand van het strandje aan de oever voelt zacht onder onze voeten. Ik ga even op de rand van een nabij gelegen muurtje zitten. Zomaar even gedachteloos voor me uit kijken. Als ik niets zeg en nergens aan probeer te denken, is het een moment oorverdovend stil. Zo parkeer ik de realiteit voor heel even.
Dan hoor ik de golven op het water, er komt een groot binnenvaartschip voorbij. De zoveelste in enkele minuten en aan de lichten te zien, gaat deze aanleggen aan de nabij gelegen kade. Gezien de grote zwenkarm in de lucht, moet er een auto van boort. De grote spotlights op het schip gaan aan en mannen zetten de auto vast om zometeen opgehesen te kunnen worden. Intussen vaart de veerdienst van Gorinchem naar Sleeuwijk. Het is een oude schuit, want kort geleden is een van de nieuwere scheepjes overvaren. De oude schuit kan de korte route nog wel aan en de schipper steekt de rivier over. Laverend tussen van links en rechts passerende binnenvaartschepen. Auto’s, containers met van alles en nog wat, kolen, puin, gas of zand … het gaat allemaal over het water.
Achter mij loopt een man fanatiek in trainingspak langs, maar hij draagt een penetrantie sigarettenlucht bij zich. Die heeft vast zojuist een sigaret gerookt in zijn kekke trainingspak met fluoriserende banen. Iets klopt hier niet … Mijn hond heeft inmiddels vakkundig een zandkasteel haar zegen gegeven met een flinke plas. Ze kijkt op, want er scheert een helikopter over ons heen. Die zal vast de auto’s in de gaten houden, want de A27 mag ter hoogte van de Merwedebrug nog steeds niet door vrachtauto’s bereden worden. Misschien bekijken ze slechts hoe al die neuroten achter elkaar stapvoets naar huis rijden op een frisse vrijdagavond. Op weg naar het avondeten en de Voice of Holland. Ppfff … ik sta er af en toe ook tussen en zou vanuit zo’n helikopter eveneens hartelijk lachen.
De auto is inmiddels bijna van het schip getakeld en er vaart een kleine boot van de Rijkswaterstaat voorbij. Ik weet nooit wat die mensen echt doen, maar zie ze regelmatig in de gele boot met strepen op en neer varen. Orde op het water handhaven of zo? Althans dat bedenk ik me. En als ik een moment omhoog kijk om na te denken, valt de heldere lucht me pas echt op. De vele sterren en een randje maan zijn zichtbaar. Er is geen sprake van het verlichten van de nacht, maar romantisch ziet het geheel er wel uit.
Ik hoor wat gevloek van een man op het schip, er lijkt iets niet helemaal naar wens te gaan. Er rijdt een andere auto het terrein op en parkeert vlak bij het schip. Behalve dat er iemand met een auto van boord gaat, gaat er iemand met een enorme sporttas aan boord. De auto staat eindelijk op de kade en het grote binnenvaartschip gaat weer verder stroomopwaarts in de richting van Duitsland. Het door het schip verlichte terrein is plots weer aardedonker en de stilte is wedergekeerd. Maar niet voor lang … want ik zie in de verte de andere grote veerboot met passagiers uit Woudrichem binnen varen en een containerschip moet blijkbaar ook iets aan wal doen.
Mijn hond heeft het wel weer gezien, ze is eigenhandig het grasveld opgelopen en attent als ze is denkt ze het te moeten bewateren. Even in de gaten houden waar ik voor kwam, de hond uitlaten en eventuele uitwerpselen netjes in de afvalbak gooien. Nou vooruit Lola … we gaan weer verder. Fijne avond schipper!
3/12/2016
