Is het geen bodemloze put?
Ik heb het GoedGeldGala van de Postcodeloterij gevolgd en het gegeven dat je een lot hebt waarvan een deel automatisch naar het goede doel gaat, is natuurlijk een gouden greep. Dat blijkt ook wel, want de Postcodeloterij is wereldwijd een van de grotere geldschieters voor goede doelen. Ik snap het principe en de blijdschap op het moment dat een goed doel weer een smak geld krijgt om te spenderen aan de mensen die het vele malen harder nodig hebben dan wij. Toch geeft het ook een vreemde smaak in de mond.
Ik probeer de vreemde smaak te analyseren en hoor de blije vertegenwoordiger van een goed doel aan. Zij worden nu weer in staat gesteld kinderen projectmatig op te vangen. Kinderen die alleen zijn gelaten door prostituerende moeders, verslaafde moeders of vaders of zonder reden verdwenen ouders. Ik snap het humanitaire aspect wel, maar is niet meer dat een druppel op een gloeiende plaat en niemand die er wat van leert. Zo kunnen we tot in lengte van jaren bezig blijven.
Uitzoomend op het proces, geloof ik er niet in dat dit iets kan bijdragen aan het op allerlei vlakken gelijkwaardig maken van de wereld en haar inwoners. Helaas wordt menig land dat zich er uit weet te worstelen, al dan niet met hulp van het westen, weer ingenomen door mensen die evolutionair niet op een gelijk punt staan. Denk aan de machts- en geldwellustelingen op die er – vaak met geweld en onderdrukking – een dictatuur van maken. Of het kapitalisme doet haar intrede en de paar rijken worden rijker en de grote groep arme wordt armer. Of de veranderingen zijn niet goed genoeg ingebed met voldoende steunpunten en alles wat opgebouwd stort als een kaartenhuis in elkaar.
Dit alles afgezet tegen een goed doel wat bijvoorbeeld een museumonderdeel weer van de grond wil krijgen en dit met financiële hulp kan realiseren. Maar ook de stichting die de vrolijkheid bij de kinderen in de asielzoekerscentra wil stimuleren en tenslotte de vrouwen die in netwerkvorm elkaar versterken en bij hun activiteiten financiële steun kunnen gebruiken. Ook de goede doelen vertegenwoordigen een bonte verzameling … ga er maar aan staan!
Nog voordat ik heb uitgesproken dat ik denk dat het zeker voor een groot deel een bodemloze put is, staan er ongetwijfeld mensen op die vragen wat we dan wel moeten doen. Helaas, ik heb de wijsheid niet in pacht, ik beschrijf slechts een hersenspinsel en wat ik ervaar als ik de grote sommen geld in een bodemloze put zie verdwijnen. Een put die eigenlijk water moet bevatten om uit te drinken en akkers moet bevochtigen. Zodat er groenten kunnen groeien om gezond van te kunnen eten en om te gebruiken als ruilmiddel met de weefster die stoffen maakt of de wijze man/vrouw die de kinderen kan onderrichten en ga zo maar door. Tja, en dan blijkt geld helemaal niet nodig … wat zou dat mooi zijn.
Nee, ik moet nog eens hard nadenken over geld voor het goede doel, wat dit dan ook mag zijn. Maar ik snap wel dat er goed wordt ingespeeld op het collectieve gevoel dat we altijd kunnen zeggen “al iets te doen” als we de beelden op televisie gepresenteerd krijgen. We kunnen rustig gaan slapen én we maken nog kans om miljonair te worden ook! Een grotere contradictie is er eigenlijk niet.
10/2/2016
