Curaçao ontdekken, deel 9
Curaçao ontdekken, deel 9
Ik ben blij als ik klaar ben in de supermarkt, want waar er in Nederland bij extra drukte een kassa extra open gaat, blijft alles hetzelfde bij de Centrum Supermarket waar ik mijn boodschappen doe. Met als gevolg lange wachtrijen en mensen die tegen elkaar aanstoten met karretjes en winkelmedewerkers die staan aan te vullen en eigenlijk de weg blokkeren. Lijkt me handiger dit voor opening of na sluiting te doen, maar hier niet. Tel daarbij op het eerder geconstateerde onvriendelijke gedrag van menigeen als de hakken het weer eens te verduren krijgen en zie daar mijn opluchting als ik weer buitensta. Ik moet wel een eind lopen, omdat het zo druk is (en dan is het net 8.00u!), maar de jongen met de tassen loopt achter mij aan en spreekt normaal Nederlands. Hij is vriendelijk als hij mijn gulden fooi aanneemt … en oh ja, ik heb een oudere lokale dame bij de schappen voor laten gaan en die was ook vriendelijk. Yes! … vandaag al twee vriendelijke mensen gespot.
Valse én poepende honden
Thuis geef ik snel de hond en de kat te eten, want het eten was op en gister waren de winkels dicht. De hoogwaardige voeding voor de viervoeters heb ik in de dierenwinkels nog niet gespot, ik zal nog eens naar de dierenarts gaan, mogelijk verkoopt die het. Maar de brokjes worden smakelijk geconsumeerd door kat en hond. Ik maak in het weekend ommetjes, met name in Julianadorp en zo ook nu. Kees gaat in de mand en als Lola de riem ziet, wordt ze al blij. Zodra ik voor het hek sta, beginnen de honden van de overburen al te blaffen en zo gaat het vrijwel de hele route. Bij sommige honden begint Lola te kwispelen, maar bij sommige maakt ze een licht jankend geluid en ik kan niet anders vermoeden dan dat deze honden haar angst inboezemen. En eerlijk … ik snap het wel. Ik ben een dierenvriend en grote honden vind ik prima, maar als een hond direct zijn tanden laat zien, vraag ik me waarom deze dat doet. Een hond wordt niet vals geboren.
Kees hangt uit haar mandje en kijkt op heuphoogte de wereld in en alleen bij aanhoudend blaffen, schiet ze de mand in en vertrouwt erop dat ze onder mijn arm veilig is. Lola moet poepen en doet dit netjes in een hoekje – ze is op haar privacy gesteld – en loopt vervolgens door alsof ze niets gedaan heeft. Dat ziet er soms heel vreemd uit. Ze ruikt natuurlijk allerlei geurtjes, wat maakt dat we ook overal even stil staan. Alleen bij de hekken van de grote honden laat ik haar doorlopen, ik wil de honden achter de hekken niet provoceren.
Enkele honderden meters verder gaat Lola er weer voor zitten en haar uitwerpselen lijken die van een grote hond. Het is ook een beetje oranje … welja, het is nog geen Koningsdag!
Gekleurde dieren
Vlakbij huis kom ik de overbuurman in de auto tegen en we groeten elkaar. Yes, de dag in nog niet halverwege en ik heb al drie vriendelijke mensen gezien. Tja, het klinkt misschien vreemd, maar als alles zo tegenvalt ga je het tegenovergestelde alleen nog maar meer koesteren. Weer een les des levens geleerd!
Thuis krijgt Kees haar loopbandje om, ze gaat er klaar voor staan en dan valt me plots op dat de tekening op haar kopje (ze heeft een “point“ tekening) lichter wordt. Vooral aan de buitenkant van haar ogen.
Resumerend heb ik dus een oranje poepende hond en een blekende kat! Ik ga maar weer schrijven, dat helpt de zinnen te verzetten.
19/4/14
