Ik hoor de echo van mijn geest…
Ik hoor de echo van mijn geest…
Het is donderdagavond en ik maak voor het laatst in mijn huis een avondmaaltijd klaar. Het huis is nagenoeg leeg en de koffers staan een beetje zielig in een verder lege slaapkamer. Ik bel nog wat met vrienden en werk mijn laatste administratie af. Morgen om deze tijd zit ik in Den Bosch om daar nog wat mensen te bezoeken en zaterdag om deze tijd zit ik al uren in het vliegtuig en hang ik ergens boven die enorme plas met als eindbestemming Curacao.
Ik maak me zorgen om mijn beesten, die zich ongetwijfeld enig moment overgeven aan het feit dat ze net als ik uren in een kooi zitten … alleen de mijne is iets groter.
Voor mij zijn de afgelopen 2,5 jaar goed geweest. Ik coach nog wat ondernemers, maar heb het stramien van het achterlijk drukke leven als directeur los kunnen laten. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat ik een druk leven ingeruild heb voor een meer onzeker leven. Immers, als ondernemer heb je minder vastigheid voor wat betreft de toekomst. Maar misschien zit juist dat wel in mijn aard. Ik heb mijn pad gevonden met prima zakenpartners, heb voldoende tijd om mijn passie schrijven uit te kunnen oefenen en ben daarnaast dichter bij mezelf gekomen. Ook niet onbelangrijk in deze tijd.
Het is even leeg in mijn hoofd. Ik begin zaterdag aan iets nieuws met alle onzekerheden die daarbij horen. Maar het moet zo gaan, dit is mijn pad en de onzekerheid is verre van angstig … dus goed. Op naar Curacao.
PS In mijn volgende blog vertel ik nog wel waarom ik uit Nederland weg ga …. eerst maar even over die landgrenzen.
27/2/14
