Als het ego groter is dan de leider
Als het ego groter is dan de leider
Eigenlijk had ik het artikel ‘de grijpgrage handjes van een kleuter’ willen doen. Hieronder zal duidelijk worden waarom. Ik schrijf al jaren over leiderschap, het fascineert me dat er nog zoveel leiders zijn die enig moment het ego laten prevaleren boven hun rol als leider. Ik heb zelf lang leiding gegeven aan organisaties en ik begeleid nu leiders. Ik ben dus alert op wat er in mijn leefomgeving en via de media bij mij binnenkomt over leiders.
Dit heb ik een tijdje bijgehouden en ben ietwat confuus over het aantal leiders dat een ego heeft wat groter is dan zij als leider zijn. Enerzijds zegt dat veel over de leiderschapskwaliteiten en anderzijds over de mensen die de betreffende man of vrouw aangesteld hebben.
Normaal verdiep ik me in de persoon en kan zo een effectieve begeleider en sparringpartner zijn voor de leider. Echter, als ik me in een type zoals hierboven omschreven verplaats, blijft het een beetje donker in mijn bovenkamer. De beperkte beelden die ik doorkrijg hebben veel weg van een kind dat iets wint en het met zijn kleine grijpgrage handjes naar zich toe schuift. Zachtjes hoor ik ‘ikke ikke’ op de achtergrond.
Begrijp me niet verkeerd, de man of vrouw die veel verantwoordelijkheid op de schouders draagt, mag hier wat mij betreft een ruimschootse vergoeding voor ontvangen. Maar waarom die bankrekening alleen maar verder aan moet jongen, dat grote huis voor nog een groter exemplaar ingeruild moet worden en die auto’s ook nog wel een slag groter mogen worden, ontgaat mij volledig.
Hebben we het dan toch eigenlijk over heel kleine jongetjes en meisjes die die waardering van de buitenwereld zo hard nodig hebben en die buitenkant zoveel aanzien en macht geeft, dat ze dan net iets groter worden? Willen deze jongetjes en meisjes die een, in diepte, mogelijk leeg bestaan leiden dat volproppen met luxe om er maar niet over na te hoeven denken? …. Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat het niet goed voor de onderneming is waar ze leider van zijn.
De zuivere beslissingsgraad, die ik juist zo goed vind bij aangesteld leiders, is nu niet zuiver meer en valt eerder te vergelijken met de leider die tevens eigenaar is van een onderneming. Deze man of vrouw zal altijd leiden met twee petten op, daar ontkom je niet aan.
De vraag rijst wanneer valt het kwartje bij de mannen en vrouwen die een dergelijk leider aangesteld hebben, dat dit niet goed is voor de onderneming? De onderneming die de leider al zo vorstelijk betaalt. Eigenlijk is het gewoon jammer dat deze man of vrouw nooit de uitdrukking ‘genoeg is genoeg’ geleerd heeft en die kleine grijpgrage handjes alleen gebruikt om zijn of haar handtekening te zetten onder zaken die de onderneming verder brengen.
8/11/13
