Wild in de natuur
Wild in de natuur
Het is nog vroeg als ik klaar ben voor mijn ochtendwandeling. De kat in de tas om de schouder en de hond aan de riem. Ik ga het Veluwse bos in en moet daarvoor eerst even door was weilanden. Ik zie dat zon probeert door te dringen tot ons aardoppervlak, maar de wolken zijn op dit moment nog sterker. Ik zie aan de overvliegende Boeing dat de zon op die hoogte wel is, want ik zie een kant geheel verlicht. Het is een mooi gezicht en ik ben een beetje jaloers.
Katten in het weiland
Ik loop langs de kant van het weggetje en zie een klein katje zich proberen te verstoppen in het hoge gras van het weiland. Ik zie haar heel vaak en haar speelterrein is groot. Maar als je een zwarte vacht hebt, is het toch verdomde moeilijk om je zo op te stellen dat een ander je niet ziet. Mijn kat in de tas komt wat naar voren om haar nader te bekijken, zij heeft haar dus al gezien. De hond is lager aan de grond en die heeft haar nog niet gespot, dat heeft ze dus wel goed gedaan.
Als ik verder loop zie ik een haas het weiland oversteken en nu snap ik de opmerking over de snelheid van hazen, in no time is de haas het weiland overgestoken en schiet bij de bosrand de veilige en vooral anonieme omgeving in.
Nog een klein stukje door het paarden gebied, deze zijn al lekker wakker en enkele paarden rennen blij door de wei. Natuurlijk, het is ook voor hen een nieuwe dag geworden en die moet je immers vieren. Een rood katje zit ongeïnteresseerd naar de paarden te kijken en eigenlijk lijkt het meer alsof hij op de bus zit te wachten.
Mijn hond vindt die blije paarden ook niet interessant, want bij de omheining van de paardenwei gaat ze rustig zitten om haar darmen te legen. Een van de paarden komt even nieuwsgierig kijken, maar dan is ze net klaar en kan er vandoor gaan. Dat paarden hoofd zo dichtbij … het is ongeveer gelijk aan de afmeting van mijn hond. Ik snap dat dat erg indrukwekkend is, misschien wel té indrukwekkend.
Knorrende varkens
Dan gaan we het bos in en als ik mijn sleutels hoor rammelen in mijn zak, besluit ik ze vast te houden. Als er al wild in de buurt is, zullen ze zeker afgeschrikt worden door het geluid.
We lopen al een tijdje als mijn hond vanuit het niets blijft staan. Ik realiseer het me niet direct, maar mijn hond heeft een neus voor everzwijnen. Binnen enkele seconden hoor ik het ook. Ik hoor geknor en het lijkt op een mopperend kind, zo’n kleintje die net op zijn donder heeft gehad van de ouder en het er duidelijk niet mee eens is. Gewoon over het bospad loopt een klein everzwijntje te knorren en heeft ons op heel korte afstand pas in de gaten. Ze kijkt ons aan en schiet dan het andere bospad over om in het dichte bos te verdwijnen. Het is echt nog een jong en ogenschijnlijk onbezonnen zwijntje, welke een heel stuk verder stopt en dan nog een keer omkijkt. Ze ziet dat wij haar niet volgen en loopt dan rustig door … in alle stilte.
We zijn enkele honderden meters verder als ik gerommel in de bossen voor me hoor. Ik hoop nog enkele herten te zien, maar daar lijkt het vandaag niet op. Het geluid is te hard voor scharrelende vogels en dus blijf ik staan. Dan zie ik een enorm everzwijn rare bokkensprongen maken over dode en natte takken. Het beest heeft me nog niet gezien, maar dan zie ik plots een ander everzwijn wegrennen, die heeft me wel gezien en de ander gaat er achteraan. Dan zie ik ook nog een derde everzwijn in hetzelfde tempo er achteraan gaan. Een stukje verder blijven ze alle drie staan, mijn kat heeft ze opgemerkt en klimt bijna de tas uit om de drie grote zwarte zwijnen te aanschouwen. Dan verdwijnen ze in de bossen … terug naar de veiligheid.
Een mooi avontuur zo op de vroege morgen.
16/9/13
