De zon, de zon, de zon …
De zon, de zon, de zon …
Oorverdovende stilte als ik loop door het bos.
De zon komt op en een randje helder licht schijnt door de bijna kale bomen.
Ik laaf me aan die paar zonnestralen en voel dat ik zo weg kan dromen.
De kracht van de zon is in het najaar sterker dan ooit.
Het prikkelt en verwarmt de geest en wie of wat me ook alleen laat, zij nooit.
Hondstrouw is ze er iedere dag.
Ze kent geen ontkenning, machtsverhoudingen of egotrippende vormen van gezag.
Ze is er altijd en voor iedereen.
Puur natuur, helder en goed …
… warm, majestueus en doorwroet.
De mooie zon, de zon, de zon …
… een mooie gedachte … zij schonk het leven, waar alles ooit begon.
2/11/12
