Verwildert?
Verwildert?
Ik zat laatst in gesprek met een oude vriend en toen ik hem mijn eigen changetraject (ik ben jaren changemanager geweest in allerlei organisaties) voorlegde, was zijn eerste reactie: “Jij lijkt wel verwilderd!” Maar is dat zo als je ratrace achter je wilt laten en dat wilt doen wat bij je past en waar je passie ligt?
Natuurlijk is het meer dan dat, want ik vind het heerlijk om de dag te beginnen met wat sporten en een flinke wandeling met de hond. Als ik ga hardlopen rust ik tussentijds uit bij een prachtige wild vertakte eeuwenoude boom middenin een heideveld. Ik ga met mijn rug tegen de boom staan en voel de energie door de boom stromen. Zoveel bedrijvigheid achter de bast van een boom die juist alle rust uitstraalt.
Als ik weer doorloop valt me de mooie kleur paars op, tussen al het dor ogende heidegras en mijn hondje dartelt door het heideveld. Ze rolt er nog eens doorheen en wat van de paarse heidetakjes blijven in haar vacht hangen. Het laatste stuk wandel ik en langzaam raakt mijn hoofd leeg. Ik kan nu lekker geïnspireerd mijn dag beginnen en zit meteen in het ritme wat bij mij past. Misschien dat ik thuis nog een meditatiemoment inlas, want mijn dagen zijn druk met uiteenlopende zaken.
Ik schenk ons nog een kop thee in van de verse munt uit de tuin en biedt hem een koekje uit de natuurwinkel aan. Hij moet lachen: “Ik moet wel wennen aan je haar, maar het staat je wel.” En dat snap ik ook wel als je van nature donderbruin haar hebt, maar enig moment besluit de verf de oorspronkelijke haarkleur niet meer in stand te laten houden en je langzaam asblond, of is het nu asgrijs, wordt. Tel daar bij op dat ik in no time mijn huis heb verkocht en nu midden in de bossen woon … en zie daar de context waarin deze oude vriend zijn oorspronkelijke opmerking heeft geplaatst.
En ach, misschien heeft hij wel een beetje gelijk. Ik hecht niet echt meer aan spullen. Wat niet weg neemt dat ik nog steeds blij kan zijn als ik een paar mooie nieuwe laarzen aanschaf of een mooi jurkje. Maar in tegenstelling tot het verleden zie ik die laarzen nu echt alleen maar als laarzen en het jurkje als een leuk jurkje. Behalve veel achter de pc moet ik voor een van mijn ondernemingen ook nog wel eens zakenrelaties ontmoeten en dan komen die laarzen en dat jurkje weer van pas.
Ik vind het wel allemaal wel prima zo, ik heb eindelijk de balans gevonden … en wat voelt het comfortabel.
25/8/12
