Hersenspinsels van een hond
Hersenspinsels van een hond
Een hond van goed 25 cm hoog met een stok die aan haar lengte en hoogte voorbij gaat … maar die moet en zal mee naar huis.
Ik doe een poging me in de gedachtegang van deze hond te verplaatsen en hoewel ik niet meteen ga blaffen, lijkt het met toch een heerlijk zorgeloos bestaan. Alleen allemaal een beetje laag bij de grond. Maar voor Lola niets van dat, want Lola is tijdens een wandelingetje op een afgebroken tak van een boom gestuit. Een willekeurige tak in mijn ogen en een van de velen. Maar niet voor Lola, want zodra ze hem detecteert gaat hij in de bek mee en trotseert ze andere bomen, struiken en kuilen … maar de tak blijft in het kleine bekkie.
Ik ben voor een lekker broodje wel te porren, dus verplaats me weer en pak wat hondensnoepjes. Het zijn haar lievelingssnoepjes, dus dat moet lukken. Het blijft tenslotte een hond. Echter, ze peuzelt de snoepjes lekker op, likt nog een keer langs haar bek en pakt vervolgens de stok weer op. Om deze stok gedurende de gehele wandeling in haar bek te houden, ze legt hem alleen een keer neer als ze zich moet ontlasten en als ik de riem weer om doe. Maar na iedere handeling pakt ze de stok weer op en loopt er triomfantelijk mee rond.
We zijn zo’n 40 minuten verder als we weer huiswaarts gaan. Lola loopt nog steeds met stok in de bek. Plots legt ze op een aangrenzend veldje de stok neer en wandelt verder richting de oprit. Ze kijkt nog een keer om, alsof de stok daar echt moet liggen en thuis lijkt ze de stok volledig vergeten.
De poging me in haar te verdiepen is jammerlijk gestand, ik snap die hond niet. Maar behalve dat ze lief is, wordt ze met de dag grappiger.
5/4/12
