Hond weg?
Hond weg?
Ook als ik druk ben dan nog gaat puppy Lola mee en zo nu en dan laden we poes Kees ook in de auto. Zo ook een dagje bij een vriendin voor haar opleiding en op te starten bedrijf, de voorbereiding voor onze gezamenlijk te geven cursus en om te filosoferen over het leven en wat dit jaar gaat betekenen.
Tijdens een van die momenten moest de voordeur open, want deze vriendin wil op de voorgevel van haar woning ook een uiting van haar onderneming kwijt. Wat passen en meten en de deur op een kier gehouden, in verband met Kees die aan de wandel zou kunnen gaan.
Na enige tijd was het duidelijk en binnen werden de maten toegevoegd aan het lijstje van ‘nog te realiseren zaken’. Tot ik enig moment zei dat ik het wel erg stil vond. Om het hoekje kijkend of Lola lekker lag te slapen, bleek ze er niet te zijn. Vol verwondering keken we elkaar aan, waar kon Lola zijn. Had ze toch niet die – voor haar nog – enge trap genomen?
Daarna bedachten we ons dat ze dan wel buiten moest zijn. Ik zou echt niet weten hoe ze aan ons voorbij zou zijn gegaan, maar de voordeur ging op en we riepen haar naam. En daar zat ze … tussen het groen van de haag bij de geparkeerde auto’s. Rustig wachtend tot die vreemde voordeur weer een keer open zou gaan.
We keken elkaar aan en konden geen moment bedenken dat ze eruit had kunnen glippen, maar ze blijkt toch sneller dan we dachten. Bovendien, en dat vind ik nog veel belangrijker, ze heeft geen gekke dingen gedaan zoals aan de wandel gaan, de trambaan op of over de weg gaan lopen. Nee, netjes wachten tot de deur weer open gaat. Heb ik haar dan toch al iets bij kunnen brengen???
17/2/12
