Verbeter de wereld, begin bij jezelf!
Verbeter de wereld, begin bij jezelf!
Ik ben gek op de natuur, ben er bewust dichterbij gaan wonen of zeg maar gerust middenin … en dat maakt dat ik de pijn van de natuur bijna kan voelen. De vervuiling op grote schaal in de oceaan, denk maar eens aan de lozingen vanaf schepen en waarbij het asociale gedrag bovenaan de lijst staat, onder het motto ‘grote oceaan, niemand die het ziet’. Maar ook de grote oliemaatschappijen die op zee boren en alleen dollartekens in de ogen zien of de mensen die dieren afschieten voor cosmetische- of potentieverhogende doeleinden.
Maar ook op kleine schaal vindt het aan de lopende band plaats. Ik hoef alleen maar enkele stappen buiten mijn huis te zetten en loop zo de Veluwse bossen in. Bossen die het hard te verduren krijgen met al die mensen die de ‘groene sfeer’ op willen snuiven in enkele weken vakantie. Niet zozeer de wandelaars op zich, maar alles wat ze achterlaten of vernielen. Jonge boompjes die de kans krijgen te groeien, omdat de ‘buurman’ door een storm omver is geblazen, door een ziekte omver is gehaald door natuurbeheer of om andere redenen weg is gehaald. Zo’n boompje moet zich kunnen ontwikkelen tot een nieuwe grote robuuste boom, waar we tegenop kijken. Maar als onze onbekende helden zo’n boompje omtrappen, omdat ze de agressie niet genoeg op de grote bomen kwijt kunnen, krijgt het nieuwe groen geen kans.
Zo ook de peuken die je in het bos terugvindt, ze zijn inmiddels ontelbaar. Wie haalt het in de botte hersenen om peuken in de natuur te gooien, wetende wat het gevolg kan zijn. Last but not least heb ik een puppy die gek is op dingen meenemen. Het liefste neemt ze plastic mee en op het moment dat ik haar leer, dat niet te doen valt me pas op hoeveel plastic er in de natuur gedumpt wordt. Nog los van het lege blikje of de chips zak.
Verbeter de wereld en begin bij jezelf … is een waarheid als een koe, maar om een of andere reden vergeten wij dat als we onze afval en/of agressie kwijt moeten. Egocentrisch als we zijn vinden we het blijkbaar niet belangrijk genoeg dat we iets achter laten waar ook nog normaal in geleefd kan worden en waar de bossen onze groene longen zijn en blijven. Nee, dat blikje of die peuk moeten we nu kwijt en teveel energie is lekker om kwijt te raken bij een jong boompje. Jammer, dat asociale gedrag waar de politiek het altijd over heeft … dat bezitten we inmiddels nagenoeg allemaal en dat is een sneue ontwikkeling van een diersoort die de hersenen heeft om het juiste te doen.
4/1/12
