Een wandeling met ‘hobbels’
Een wandeling met ‘hobbels’
Ik wandel graag en sinds ik een hond heb wandel ik nog veel meer. Samen met Kees de kat in de mand (en soms aan het lijntje lopend) en Lola de pup trek ik er dan op uit. Vandaag was ik bij een vriendin in Ijsselstein om als proefkonijn te functioneren voor haar voetreflexopleiding en ze stelde na de lunch voor nog even een stukje te gaan lopen. Nu ben ik de Veluwe gewend en dat is voor de wandelaar een verwennerij, maar in de buurt van IJsselstein ligt een plas die enig moment een mooi recreatiegebied zou kunnen zijn. Nu niet, met die verwilderde partij gras …. of wat er op lijkt. Bovendien is het op een afvalberg gebouwd en daar moet nog een en ander aan gebeuren. Maar de overheid is bezig, zij het mondjesmaat.
Het is het wel enige ‘mooie’ gebied in de buurt en dus zouden we daar dan toch maar een wandeling gaan maken. En wat maakt het eigenlijk ook uit, lekker uitwaaien langs de plas is altijd oké en met de laarzen aan stapte we uit de auto.
Kort na aankomst met Kees in de tas (ze is er vandaag ook niet meer uitgekomen) en Lola aan de lijn kwamen er druk pratende vrouwen van een uitlaatservice (geel busje) op ons af. Ze hadden vier grote honden bij zich en wij trokken Lola al naar ons toe, maar de honden waren over enthousiast en bleken plots geobsedeerd door kleine Lola. De honden wat van ons af houdend liepen de dames rustig pratend door, de honden roepend – die uiteraard niet luisterde – en steeds opdringerig wordend. Lola was haar enthousiasme inmiddels wel kwijt. We duwde de honden van ons af, maar ze bleken erg dominant. Vervolgens trok ik aan de band om de hans en kreeg er eentje op deze manier weggeduwd, mijn vriendin duwde een andere hond weg … maar nog steeds namen de dames geen actie. Het overwicht op de honden was nihil, maar zich niet realiserend dat je dan beter een ander vak kunt kiezen. Toen ik aangaf dat ik dit gedrag niet normaal vond, kon de dame alleen maar zeggen dat ik helemaal gelijk had. Hoe stompzinnigheid kan je zijn! Een uitlaatservice kan hartstikken handig zijn, maar laat het dan bekwame leiders zijn. Zo zouden wij ons hondje tot alles verdedigd hebben en dat zou behalve ten kosten van onszelf ook van de betreffende hond hebben kunnen gaan. Je zal je hond maar bij deze uitlaatservice onderbrengen.
Verschillende honden die we loslopend tegenkwamen bleken niet de beste oren te hebben en dat vind ik toch frappant. Slechts een enkele hondenbezitter had zijn grote hond volledig onder controle.
Dachten wij dat we ons avontuur gehad hadden, bleek de weg tegen het eind enkele meters lang zo’n 10 cm bagger te bevatten. Al soppend probeerde we de droge plekjes uit, maar uiteindelijk ging mijn vriendin met haar witte jas tegen de grond en Lola tot haar buikje de bagger in. Dan maar terug en een andere route zoeken en die bleek vervolgens doodlopend. Er zat niets anders op dan terug te gaan met langzaam nat wordende voeten, smerige kleding van het vallen en de honden die we van ons af moesten houden en een klein hondje die bijna aan het einde van haar latijn was.
Uiteindelijk hebben we toch de auto kunnen bereiken en zijn naar huis gereden. Lola heeft de hele weg terug heerlijk geslapen op de warme jas die we uit de auto hadden geplukt. Een vijandig en drassig avontuur … ik denk dat Lola wel gaat dromen vanavond en ik ga relaxen.
10/1/12
